۱، حداقل لقی

حداقل لقی اساساً توسط ضخامت لایه روغن و انبساط حرارتی تعیین می‌شود.

به طور کلی، ضخامت نرمال لایه روغن حدود ۱ تا ۲ میکرومتر است.

به دلیل انبساط حرارتی، لقی چرخ‌دنده کاهش می‌یابد. به عنوان مثال، افزایش دما ۶۰ درجه سانتیگراد و دایره درجه‌بندی ۶۰ میلی‌متر را در نظر بگیرید:

لقی چرخ‌دنده فولادی حدود ۳ میکرومتر کاهش می‌یابد.

لقی چرخ‌دنده نایلونی حدود 30 تا 40 میکرومولار کاهش می‌یابد.

طبق فرمول کلی برای محاسبه حداقل لقی، حداقل لقی تقریباً 5 میکرومتر است، بدیهی است که در مورد چرخ‌دنده‌های فولادی صدق می‌کند.

بنابراین باید توجه داشت که حداقل لقی چرخ دنده پلاستیکی از نظر انبساط حرارتی حدود 10 برابر بیشتر از چرخ دنده فولادی است.

بنابراین، هنگام طراحی چرخ‌دنده‌های پلاستیکی، فاصله جانبی نسبتاً زیاد است. مقدار خاص باید با توجه به جنس خاص و افزایش دمای کارکرد خاص تعیین شود.

اگر حداقل لقی خیلی کم باشد به طوری که دندانه‌های دو طرفه در تماس جانبی باشند، اصطکاک تماسی بین دو سطح به شدت افزایش می‌یابد و در نتیجه باعث افزایش شدید دما و آسیب به چرخ‌دنده می‌شود.

2، انحراف ضخامت دندانه

وقتی ضخامت دندانه افزایش می‌یابد، لقی کاهش می‌یابد و وقتی ضخامت دندانه کاهش می‌یابد، لقی افزایش می‌یابد.

3، انحراف گام

این مشکل شامل تشخیص چرخ محرک و چرخ متحرک و اثربخشی درگیری پس از تغییر گام دندانه است که باید به تفصیل مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد.

۴، انحراف از گردی

این امر در میزان انحراف شیار دندان (بدنه دندان) تجسم می‌یابد. همچنین با لقی جانبی همبستگی منفی دارد.

5، انحراف فاصله مرکز

فاصله مرکز با فاصله جانبی رابطه مثبت دارد.

برای تعیین میزان لقی طراحی چرخ‌دنده، پنج عامل فوق باید قبل از ارائه مقدار لقی طراحی مناسب در نظر گرفته شوند.

بنابراین، شما نمی‌توانید صرفاً به مقدار تقریبی لقی جانبی دیگران برای تعیین لقی جانبی طراحی خود مراجعه کنید.

تنها پس از در نظر گرفتن مقدار انحراف دقت دنده و فاصله مرکز جعبه دنده می‌توان آن را تعیین کرد.

اگر گیربکس از پلاستیک ساخته شده باشد و توسط تأمین‌کنندگان مختلف ارائه شود (برای مثال، تأمین‌کننده تغییر کند)، تعیین آن دشوار خواهد بود.