اصلاح دنده می تواند دقت انتقال را تا حد زیادی بهبود بخشد و قدرت دنده را افزایش دهد. اصلاح چرخ دنده به اقدامات تکنولوژیکی برای کوتاه کردن آگاهانه سطح دندان دنده در مقدار کمی اشاره دارد تا آن را از سطح تئوری دندان منحرف کند. انواع مختلفی از اصلاح دنده به معنای گسترده وجود دارد، با توجه به قسمت های مختلف اصلاح، اصلاح دندانه دنده را می توان به اصلاح پروفایل دندان و اصلاح جهت دندان تقسیم کرد.

اصلاح پروفایل دندان

پروفیل دندان کمی تراشیده شده است به طوری که از نیمرخ نظری دندان منحرف می شود. اصلاح پروفیل دندان شامل اصلاح، اصلاح ریشه و کندن ریشه است. برش لبه، اصلاح نیمرخ دندان در نزدیکی تاج دندان است. با تراش دندان ها می توان لرزش ضربه و صدای دندانه های چرخ دنده را کاهش داد، بار دینامیکی را کاهش داد، وضعیت روانکاری سطح دندان را بهبود بخشید و آسیب چسب را کاهش داد یا از آسیب آن جلوگیری کرد. روتینگ اصلاح نیمرخ دندان در نزدیکی ریشه دندان است. اثر کوتاه کردن ریشه اساساً مانند کوتاه کردن لبه است، اما پیرایش ریشه قدرت خمشی ریشه دندان را ضعیف می کند. هنگامی که از فرآیند سنگ زنی برای اصلاح شکل استفاده می شود، به منظور بهبود راندمان کار، گاهی اوقات از چرخ دنده کوچک به جای چرخ دنده بزرگ منطبق استفاده می شود. روتینگ اصلاح سطح انتقال ریشه دندانه های چرخ دنده است. چرخ دنده های دندانه سخت سخت شده و کربوره شده باید پس از عملیات حرارتی آسیاب شوند. به منظور جلوگیری از سوختگی ساییدن در ریشه دندان و حفظ اثر مفید تنش فشاری باقیمانده، ریشه دندان نباید آسیاب شود. ریشه علاوه بر این، شعاع انحنای منحنی گذار ریشه را می توان با حفاری افزایش داد تا غلظت تنش در فیله ریشه کاهش یابد.

اصلاح سرب دندان

سطح دندان کمی در جهت خط دندان تراشیده می شود تا از سطح تئوری دندان منحرف شود. با تغییر جهت دندانه می توان توزیع نابرابر بار در امتداد خط تماس دندانه های چرخ دنده را بهبود بخشید و ظرفیت باربری چرخ دنده را بهبود بخشید. روش های تراش دندان عمدتاً شامل تراش انتهای دندان، پیرایش زاویه مارپیچ، برش درام و تراش سطح است. نازک شدن انتهای دندان عبارت است از نازک شدن تدریجی ضخامت دندان تا انتها در یک یا هر دو انتهای دندانه های چرخ دنده در قسمت کوچکی از عرض دندان. این ساده ترین روش اصلاح است، اما اثر پیرایش ضعیف است. اصلاح زاویه مارپیچ به این صورت است که جهت دندان یا زاویه مارپیچ β را کمی تغییر می دهد، به طوری که موقعیت واقعی سطح دندان از موقعیت تئوری سطح دندان منحرف می شود. کوتاه کردن زاویه مارپیچ موثرتر از اصلاح انتهای دندان است، اما از آنجایی که زاویه تغییر کوچک است، نمی تواند تأثیر قابل توجهی در همه جا در جهت دندان داشته باشد. پیرایش درام استفاده از ترمیم دندان برای برآمدگی دندان‌های چرخ دنده در مرکز عرض دندان است که معمولاً از هر دو طرف متقارن است. اگرچه پیرایش درام می تواند توزیع ناهموار بار را در خط تماس دندانه های چرخ دنده بهبود بخشد، زیرا توزیع بار در هر دو انتهای دندانه دقیقاً یکسان نیست و خطاها به طور کامل مطابق شکل درام توزیع نمی شوند. اثر پیرایش ایده آل نیست. اصلاح سطح برای تغییر جهت دندان با توجه به خطای بار خارج از مرکز واقعی است. با در نظر گرفتن خطای بار خارج از مرکز واقعی، به ویژه با در نظر گرفتن تغییر شکل حرارتی، سطح دندان پس از تراش ممکن است همیشه برآمده نباشد، اما معمولاً یک سطح منحنی است که توسط مقعر و محدب به هم متصل شده است. اثر پیرایش سطح بهتر است و روشی ایده آل برای پیرایش است، اما محاسبه مشکل تر و فرآیند پیچیده تر است.